Μαρία τῶν Μαγδάλων 3 – Γαρυφαλιὰ Φωκᾶ

κεῖ στῆς πόρτας μου
τὸ πολυδιάβατο σκαλὶ
τὸ πληγωμένο
ἀπ’ τῶν ἐμπόρων τ’ ἄγρια πέλματα
ἐκεῖ ποὺ ἔδινα τὸ χέρι συμφωνίας
μὲ τοὺς Ῥωμαίους μεταπρᾶτες
τὸν βρῆκα νὰ κάθεται
Ὁ σκονισμένος ὁδοιπόρος τῆς Γαλιλαίας
Πρώτη φορὰ στὰ Μάγδαλα εἶχε ἔρθει
καὶ μόνος νὰ μὲ βρεῖ
Τὰ παιδιὰ τῆς περιοχῆς εἶχαν μαζευτεῖ
φώναζαν « Πόρνη Μαρία πόρνη ! »
φερέφωνα τῆς μάνας τους
Δὲν εἶχα βλέπετε ἀσπαστεῖ
τὰ ἔθιμα τῆς πατριαρχίας
νὰ μὲ πάρει ἄντρας
γραμμὴ καὶ πέρα ἀδελφοὶ
καὶ ὁ πατέρας
Ἤμουν ἡ Μαρία
ἡ ἐλευθεροτέρα τῶν Μαγδάλων
Ἐγὼ εἰμὶ τὸ πῦρ τοῦ σιδερᾶ στὴ γωνιὰ τοῦ δρόμου
Ἐγὼ τὸ λάβδανο τῶν ἀποστερημένων θεραπευτικῆς χειρός
Ἐγὼ τὸ χάδι στὶς πλάτες τῶν βασανισμένων

Εἶχε ἔρθει..
Λύγισα τὰ γόνατα
τ’ ἀπόθεσα στὰ πλάγια τῶν γλουτῶν του
Ἔλα νὰ σὲ πλύνω..
Κοιταχτήκαμε μὲς ἀπ’ τὰ καθάρια
κρύσταλλα τῆς ψυχῆς μας
γλυκὸ τραγούδι νότα νότα ἔστρεψε
τὴ φορὰ τῶν ἀνέμων
οἱ δόξες τῶν ἀνθρώπων ἀποτεφρώθηκαν
Στὸ ὕψος τοῦ μεγαλείου τούτου
τὸ σκαλοπάτι καθαγιάστηκε

Λατρευτικὰ κινήσαμε, λατρευτικὰ νὰ πᾶμε

Εἴμαστε Κέντρο Κόσμου
Τὸ ζωηφόρον διάσελο ἐπίγειων θεοτήτων
Εἶναι ἡ πληρότης κι εἶμαι τὸ κύπελλον
τῆς μίξης τῶν ὁραμάτων του
Εἶμαι τὸ χρυσὸ βελόνι κι εἶναι ἡ μεταξωτὴ ὀτρὰ
στὸν τρυφερὸ ὑμένα τῶν ἀριστουργημάτων
Τίποτε λιγότερο ἀπ’ τὴ μεγάλη ἀλήθεια
ποὺ ταχυδρόμησαν οἱ οὐρανοί.

Γαρυφαλιὰ Φωκᾶ