βδομάδα περνᾶ καὶ σοῦ φεύγουν οἱ μέρες
σὰν μοτίβο κακὸ εἶν' τὸ βράδυ Σαββάτου,
Παρασκευές, Κυριακές, ὅπως Τρίτες, Δευτέρες
μηχανὴ τῆς ζωῆς καὶ τ’ ἀφέντη βαρβάτου,
τὸ μαγκάνι γυρίζει καὶ πονᾶν οἱ ἁρμοί σου
καὶ ἡ κούραση κλείνει τῶν ἀνθρώπων τὰ μάτια,
σὰν γυρνᾶς στὸ κρεβάτι, στὴν αἰχμὴ τῆς ἀβύσσου
πιὸ βαριὰ σοῦ φαντάζουν τοῦ μισθοῦ τὰ κεσάτια,
καὶ σὺ λὲς πὼς αὐτό, λίγο-λίγο σὲ σβήνει
κάθε μέρα μοχθεῖς στῶν ὡρῶν τὴν λαχτάρα
εἶναι τέτοια ἡ ζωὴ κι εἶναι τέτοια ἡ αἰσχύνη
ἂν θὰ ἔχεις ὣς αὔριο νὰ καπνίσεις τσιγάρα,
ποὺ ἀντέχεις ν' ἀκοῦς νὰ σὲ λένε χαμίνι
κι ὅ,τι θὲς νὰ τοὺς πεῖς, νὰ τὸ κάνεις γαργάρα.
Ἑλένη Χαϊμάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου